|
|
|
|
میدانم روزی خواهد رسید که که دستان گرمت را لای انگشتان سرد من قلاب خواهی کرد و آن وقت سراسر چمن زاری که فقط من و تو می دانیم کجاست را خواهیم دوید ... گاهی دلم می خواهد وقتی آن روز موعود فرا می رسد ، آن قدر زیر آوار خرد شوم تا بلاخره به گرمای بی نظیرش تبخیر شوم ... حتی اگر تا آن روز هم این اجل مهلت نداد ، قبل رفتن بشکنم و آن گاه بروم شاید باز نیز به گرمای محبت لایزالی اش تبخیر شدم ... میدانم خسته ای که این را در نگاه های هر روز ت می خوانم حتی اگر هرگز به من نگویی هزار بار از چشمانت آه را می خوانم ... ولی بیا آن قدر خسته شویم و بال و پرمان بشکند تا محکم ترین بالا پر دنیا ازآن من و تو شود ... شاید باید تا آخرین نفسمان جان دهیم تا اذن پرواز به من و تو هم داده شود پس بیا جان بدهیم ، بیا منتظرانه جان دهیم ... و چه دلگرمی بی نظیری ست در این اقیانوس عظیم و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده ( هیچ بهره و ونصیبی ) نیست .39 و اینکه تلاش او به زودی دیده خواهد شد 40 سوره مبارکه نجم
|
مدرسه دانشجویی قران و عترت ALL Links ArcHives نوشته های 1388 نوشته های 1389 نوشته های 1390 نوشته های 1391 بهاردربهشت 1391 بهار 1392 تاب ستان 1392 تابستان 1393 پاییز1393 زمستان 1393 پاییز 1394 تلفیق سوره ها تک خوشه مادرانگی LinkS اقلیــم احساس پلی هدی نردبان پرادو سوراران سامع سوم به نام سلام بی بال پریدن.. جان آشنا نجوای شبانه فلفل نمکی زینب سادات سکوت باران قیچی نو شکسته عطر ریحانه تسنیم نیلوفرانه مستور یا مسطور ؟ فماذا بعد الحق الا الضلال فقط برای تو مهدی جان گره از دیار سلمان-ره- فرستاده ای از آسمان بی کران رحمت غواصی در بحر قرآن گاه نوشت یک خانم معلم یا مالک الملک
Ðe$igNER
MOZHGAN |
